ΓναθοΠροσωπικό Τραύμα

Οι τραυματισμοί στο Πρόσωπο, από τη φύση τους, προκαλούν υψηλό βαθμό συναισθηματικής φόρτισης στους ασθενείς και σε όλη τους την οικογένεια.

Η εξέλιξη της Επιστήμης σήμερα προσφέρει πολλές επιλογές σταθερής Οστεοσύνθεσης, αλλά και προσπέλασης των κατεαγότων οστικών τμημάτων με άριστα αισθητικά αποτελέσματα.

Επομένως έχει μεγάλη σημασία η εμπειρία του επεμβαίνοντος και η δυνατότητα επιλογής της ορθότερης τεχνικής για τη συγκεκριμένη περίπτωση του κάθε ασθενούς.

Η τεχνική αντιμετώπισης αυτών των τραυματισμών απαιτεί όχι μόνον ειδική εκπαίδευση, αλλά και ευρύτατη πρακτική εμπειρία. Ποτέ δεν σταματάει κανείς να μαθαίνει και όσα περισσότερα έχει ζήσει, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να αποφύγει κάποια επιπλοκή.

Η κατανόηση πάντως του τρόπου με τον οποίο η θεραπεία που παρέχεται θα επηρεάσει τη μακροπρόθεσμη λειτουργία και την εμφάνιση του ασθενούς αποτελεί κυρίαρχο στόχο.

Το Γναθοπροσωπικό Τραύμα περιλαμβάνει:

Θλαστικά τραύματα προσώπου

Ενδοστοματικά θλαστικά τραύματα

Κατάγματα οστών του προσώπου (Σπλαχνικού κρανίου)

Εκγόμφωση δοντιών

Τα συμπτώματα είναι ειδικά για τον κάθε τύπο τραυματισμού. Τα κατάγματα μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, οίδημα, απώλεια όρασης, δυσκολία στην κίνηση της κάτω γνάθου και τη σύγκλειση των δοντιών ή παραμόρφωση του προσώπου.

Το τραύμα του προσώπου μπορεί επίσης να είναι θανατηφόρο, επειδή μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αιμορραγία ή παρεμβολή στον αεραγωγό. Επομένως πρωταρχικό μέλημα στη θεραπεία έχει η εξασφάλιση των ζωτικών σημείων, δηλ. της κυκλοφορίας του αίματος και της αναπνοής. Με άλλα λόγια πρέπει να ελεγχθεί τυχόν υπάρχουσα αιμορραγία και να εξασφαλιστεί ανοικτός ο αεραγωγός (η αναπνευστική οδός).

Όταν υπάρχουν υποψίες για κατάγματα, χρησιμοποιείται για διάγνωση ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία. Η αξονική τομογραφία είναι απαραίτητη και για τη διάγνωση πιθανής εγκεφαλικής βλάβης, η οποία συνοδεύει συχνά ένα σοβαρό τραυματισμό του προσώπου.

Συνήθεις αιτίες ΓναθοΠροσωπικού Τραύματος

Υπάρχουν διάφορες πιθανές αιτίες τραυματισμού προσώπου. Τα τροχαία ατυχήματα, οι τυχαίες πτώσεις, οι αθλητικοί τραυματισμοί, η διαπροσωπική βία, τα δαγκώματα σκυλιών και οι τραυματισμοί που σχετίζονται με την εργασία είναι οι κυριότερες.

Οι τύποι τραυματισμών του προσώπου μπορεί να κυμαίνονται από τραυματισμούς των δοντιών έως πολύ σοβαρούς τραυματισμούς του δέρματος και των οστών του προσώπου. Συνήθως, οι Τραυματισμοί του Προσώπου ταξινομούνται ως Τραυματισμοί των μαλακών μορίων (δέρμα και ούλα), Τραυματισμοί των οστών (κατάγματα) ή Τραυματισμοί σε ειδικές περιοχές (όπως στα μάτια, σε νεύρα του προσώπου ή σε σιελογόνους αδένες).

Τα αποτελέσματα, που προαναφέρονται και έχουν δημοσιευτεί σε παλαιότερη μελέτη μας, επιβαρύνουν σημαντικά τα τροχαία σαν κύρια αιτία, κατά 70% περίπου, των ατυχημάτων. Επιπρόσθετα, η περαιτέρω κατανομή τους οφείλεται κατά περίπου 70% σε δίκυκλα και κατά 27% σε αυτοκίνητα.

Αυτό, θα πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και να μπορέσουμε όλοι, οδηγοί αυτοκινήτων και δικύκλων, να προσέχουμε περισσότερο για τη ζωή τη δική μας και των συνανθρώπων μας.

1. Αρχική εκτίμηση και επείγουσα αντιμετώπιση του ΓναθοΠροσωπικού τραυματία

Υπάρχει λεπτομερής σταδιακή αξιολόγηση και αντιμετώπιση κάθε προβλήματος του τραυματία, η οποία πρέπει να ακολουθείται λεπτομερέστατα, προκειμένου να αποφευχθεί, κατά το δυνατόν, οιαδήποτε επιπλοκή.

2. Ακτινογραφική αξιολόγηση

Η λεπτομερής μελέτη των Ακτινογραφιών του ασθενούς αποτελεί βασική προϋπόθεση του σχεδίου της επέμβασης και της αποθεραπείας του ασθενούς.

3. Τραυματισμοί μαλακών ιστών

Όταν τραυματίζονται μαλακοί ιστοί, πχ σε θλαστικά τραύματα του Προσώπου ή στο Βλεννογόνο του Στόματος, γίνεται «συρραφή» (ράμματα). Εκτός από την προφανή φροντίδα για το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, μεγάλη προσοχή δίδεται στην αντιμετώπιση τραυματισμών σε δομές, όπως στα νεύρα του προσώπου, στους σιελογόνους αδένες και ειδικότερα στους εκφορητικούς τους πόρους.

4. Κατάγματα Σπλαχνικού Κρανίου

Τα κατάγματα των οστών του προσώπου (κάτω γνάθος, άνω γνάθος, ζυγωματικά οστά, ρινικά οστά, οφθαλμικοί κόγχοι), αντιμετωπίζονται με τρόπο παρόμοιο με τα κατάγματα σε άλλα μέρη του σώματος. Η θεραπεία απαιτεί συνήθως νοσηλεία.

Η αντιμετώπιση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες που περιλαμβάνουν τη θέση του κατάγματος, τη σοβαρότητα του κατάγματος, την ηλικία και τη γενική υγεία του ασθενούς.

Γνωρίζουμε ότι κατάγματα χεριού ή ποδιού, χρησιμοποιούνται συνήθως γύψινοι νάρθηκες για τη σταθεροποίηση του οστού και για την κατάλληλη επούλωση. Δεδομένου ότι νάρθηκας δεν μπορεί να τοποθετηθεί στο πρόσωπο, έχουν αναπτυχθεί άλλα μέσα για τη σταθεροποίηση των καταγμάτων του προσώπου.

Τα κατάγματα των γνάθων αντιμετωπίζονται με ανάταξη και οστεοσύνθεση με τη χειρουργική τοποθέτηση μικρών «πλακών και βιδών» τιτανίου. Αυτή η τεχνική θεραπείας έχει βελτιώσει σημαντικά την περίοδο αποκατάστασης για πολλούς ασθενείς, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στην εργασία τους πιο γρήγορα.

Η ιδανική θεραπεία των καταγμάτων του προσώπου στοχεύει στο να επηρεαστεί κατά το δυνατόν στο ελάχιστο αφενός η λειτουργικότητα και αφετέρου η αισθητική. Η επέμβαση θα πρέπει να σχεδιάζεται με λεπτομερή και προβλέψιμο τρόπο. Στόχος είναι η προσπέλαση των οστών του προσώπου να επιτυγχάνεται μέσα από τις λιγότερες αναγκαίες τομές. Ταυτόχρονα, οι τομές που καθίστανται αναγκαίες σχεδιάζονται ώστε να είναι μικρές και, όποτε είναι δυνατόν, τοποθετούνται στις φυσικές πτυχές του δέρματος, έτσι ώστε η προκύπτουσα ουλή να είναι «κρυμμένη».